Ο Budd Hopkins ενδιαφέρθηκε αρχικά για το φαινόμενο των UFO όταν το 1964, όντας μαζί με άλλα δύο άτομα, υπήρξε αυτόπτης μάρτυρας στην εμφάνιση ενός UFO στο φως της ημέρας, σε μια περιοχή κοντά στο Truro της Μασαχουσέτης. Έγραψε τρία βιβλία (Missing Time 1981, Intruders 1987 και Witnessed 1996), τα οποία αποτέλεσαν σταθμό στην έρευνα για τις απαγωγές εξωγήινων, καθώς ενέπνευσαν ερευνητές αλλά και αρκετούς σκεπτικιστές. Το 1989 ίδρυσε την IF για να οργανώσει και να διευκολύνει την έρευνα στο αντικείμενο αυτό.
Τι είναι η Intruders Foundation:
Εδώ και πάνω από μία δεκαετία, ο Budd Hopkins ίδρυσε την IF ως έναν μη κερδοσκοπικό οργανισμό με τέσσερις βασικούς σκοπούς:
- Για την προσφορά βοήθειας, κατανόησης και προσωπικής έρευνας για όσους αναφέρουν πως είχαν εμπειρίες απαγωγής από εξωγήινους.
- Για την επίτευξη συστηματικής έρευνας στα φαινόμενα απαγωγής, μέσω προσεκτικής μελέτης των διαφόρων μορφών με την οποία υφίστανται, στοχεύοντας σε φυσικές και ψυχολογικές ερμηνείες.
- Για την προώθηση ενός εκτεταμένου προγράμματος κοινωνικής επιμόρφωσης σχετικά με το φαινόμενο των απαγωγών.
- Για την ανάπτυξη ενός πυρήνα εκπαιδευμένων επαγγελματιών σε διάφορα πεδία, οι οποίοι θα ασχοληθούν με τις σχετικές έρευνες.
Στο άρθρο που ακολουθεί ο Budd Hopkins εκθέτει τις απόψεις του σε ένα σύνολο τεσσάρων βασικών επιχειρημάτων, θέλοντας να αποδείξει πως οι περιγραφές αυτών που ισχυρίζονται πως έπεσαν θύματα απαγωγής από UFO δεν είναι φανταστικές ιστορίες. Εξετάζει 4 βασικά σημεία, τα οποία είναι κοινά στην συντριπτική πλειοψηφία των αναφορών για απαγωγές από εξωγήινους, τουλάχιστον σε αυτές για τις οποίες είναι ο ίδιος και οι συνεργάτες του ενήμεροι και οι οποίες δεν είναι καθόλου λίγες. Και τα τέσσερα αυτά σημεία αναφέρονται σε «λεπτομέρειες» των περιγραφών, οι οποίες σχετίζονται με κάποια στοιχεία τα οποία λείπουν από τις περιγραφές αυτές και που ακριβώς αυτή η έλλειψη υποδηλώνει πως δεν είναι πλασμένες από τη φαντασία αυτών που τις εξιστόρησαν.
Στο πρώτο επιχείρημα εξετάζεται η απουσία του στοιχείου της ντροπής απέναντι στη γύμνια του σώματος, η οποία θα ήταν ένα λογικά αναμενόμενο αίσθημα για τα θύματα των απαγωγών, εφόσον στις περισσότερες περιγραφές αναφέρεται πως τους είχαν γυμνούς σε εξεταστικές τράπεζες, υποβάλλοντάς τους σε διάφορα τεστ. Στο δεύτερο επιχείρημά του ασχολείται με τη φύση των εξετάσεων στις οποίες υποβλήθηκαν τα θύματα των απαγωγών. Ενώ κατά τη γνώμη του, εάν οι περιγραφές ήταν φανταστικές, θα ήταν αναμενόμενο στις εξετάσεις αυτές να υπάρχουν περιγραφές για εξετάσεις και επεμβάσεις που αφορούν το ζωτικότερο ανθρώπινο όργανο την καρδιά δεν έχει αναφερθεί σε καμία από αυτές κάτι τέτοιο. Στη συνέχεια εξετάζει την απουσία αφηγήσεων που σχετίζονται με δραστηριότητες οι οποίες μοιάζουν με τις καθημερινές ανθρώπινες, όπως αυτή της λήψης τροφής και νερού. Θεωρεί πως εάν οι ιστορίες αυτές ήταν φανταστικές, θα ήταν λογικό να περιλαμβάνουν και τέτοια στοιχεία, εφόσον η φαντασία αντλεί στοιχεία από την καθημερινή εμπειρία. Τέλος, θίγει το γεγονός του φανταστικού σεναρίου, που θέλει τους εξωγήινους να επιτίθενται στους ανθρώπους με όπλα εξωγήινης τεχνολογίας για να τους ακινητοποιήσουν και να τους κρατήσουν σε ομηρία. Ενώ και πάλι θα ήταν εύλογο να υπάρχουν περιγραφές τέτοιων στοιχείων στις αναφορές των απαχθέντων, εντούτοις αυτές απουσιάζουν σχεδόν από όλες τις αναφορές που αυτός και η ομάδα του έχουν εξετάσει.
Θα δούμε στη συνέχεια την εκτενέστερη έκθεση των τεσσάρων αυτών επιχειρημάτων από τον ιδρυτή της IF, τον Budd Hopkins.
Καμιά ντροπή για το γυμνό σώμα;
Όσοι είναι εξοικειωμένοι με το θέμα γνωρίζουν ότι στις αναφορές απαγωγής από UFO, σχεδόν πάντα περιλαμβάνονται αφηγήσεις για εξετάσεις του φυσικού σώματος που γίνονται μέσα στο σκάφος. Το θύμα της απαγωγής βρίσκεται συνήθως γυμνό και ακίνητο σε ένα επίπεδο τραπέζι ενώ πραγματοποιούνται μία ή περισσότερες από μία ευρεία ποικιλία εξετάσεων. Υπάρχει εντούτοις, μια ουσιαστικά καθολική λεπτομέρεια σε αυτές τις διαδικασίες που δεν έχει σχολιαστεί ποτέ στην ιστορία του θέματος: το θύμα της απαγωγής δεν φαίνεται ποτέ να αισθάνεται οποιοδήποτε βαθμό ντροπής ή αμηχανίας για τη γύμνια του. Μια γυναίκα ανέφερε ότι κατά τη διάρκεια μιας απαγωγής στην πολύ πρόωρη εφηβεία της που είναι συνήθως μια περίοδος που κυριαρχεί η αίσθηση ντροπής και σύγχυσης για το σώμα του εφήβου - δεν αισθάνθηκε περισσότερο ανήσυχη για τη γύμνια της παρουσία των απαγωγών της, από όση θα είχε αισθανθεί εάν παρουσιαζόταν γυμνή μπροστά στη γάτα ή τα τροπικά της ψάρια. Ακόμα πιο εκπληκτικό είναι το παραπάνω γεγονός εάν αναλογιστούμε και τις περιπτώσεις, όπου πολλοί άνθρωποι συγχρόνως οι οποίοι συχνά είναι άγνωστοι μεταξύ τους βρίσκονται όλοι γυμνοί μέσα στο ίδιο σκάφος. Τη γυναίκα του παραπάνω παραδείγματος την είχαν απαγάγει μαζί με έναν μεγαλύτερο αδελφό και μια μικρότερη αδελφή της και ενώ ήταν και οι τρεις τους γυμνοί, κανένας τους ωστόσο δε φάνηκε να αισθάνεται ντροπή που βρισκόταν έτσι εκτεθειμένοι και σε μία κατάσταση που θα μπορούσε να θεωρηθεί ως ιδιαίτερα τρωτή.
Από μόνος του ο φόβος που μπορεί να νιώθουν τα θύματα της απαγωγής για τους εξωγήινους, δεν είναι ικανός να δικαιολογήσει αυτήν την ασυνήθιστη και ίσως αφύσικη στάση τους απέναντι στην έκθεση του γυμνού σώματός τους. Υπάρχουν διάφορες φωτογραφίες με θύματα από τα στρατόπεδα συγκέντρωσης των ναζί, που μετά από την απάνθρωπη μεταφορά τους σε οχήματα μεταφοράς βοοειδών, διατάχθηκαν να γδυθούν. Οι φωτογραφίες αποκαλύπτουν ότι ακόμη και κάτω από αυτές τις περιστάσεις, αυτοί οι λυπημένοι, αδύνατοι, καταδικασμένοι άνδρες, γυναίκες και παιδιά ενστικτωδώς προσπάθησαν να καλύψουν τη γύμνια τους με τα χέρια και τα μπράτσα τους. Αλλά κάτι άλλο συμβαίνει με τους απαχθέντες από εξωγήινους, κάποιος καθησυχαστικός παράγοντας φαίνεται να υπάρχει. Θα μπορούσαμε να υποθέσουμε ότι η αδιαφορία των θυμάτων απαγωγής για τη γυμνή κατάστασή τους μπορεί να οφείλεται σε κάποιους παράγοντες που δρουν ηρεμιστικά ή και υπνωτιστικά στο θύμα. Επίσης, εάν κάποιος έχει απαχθεί αρκετές φορές από την πρόωρη παιδική του ηλικία και είναι κάθε φορά γυμνός σε όλη την εμπειρία, θα μπορούσε να αποδεχθεί τη συγκεκριμένη κατάσταση ως κάτι που συμβαίνει κατά κανόνα. Ένας άντρας που είχε πέσει θύμα απαγωγής το έθεσε με αυτό τον τρόπο: "Απλά έτσι είναι τα πράγματα. Δεν φοράς ποτέ τα ρούχα σου. Δεν το σκέφτεσαι καν."
Τι μπορούμε να σκεφτούμε για την ουδέτερη αντίδραση των θυμάτων απαγωγής στην παράδοξη κατάσταση γύμνιας τους, μία κατάσταση προφανώς απαλλαγμένη από οποιαδήποτε σεξουαλική ανάγκη ή αμηχανία;
Καταρχήν, η συνεπής εμφάνιση αυτής της απροσδόκητης λεπτομέρειας στις περισσότερες περιπτώσεις απαγωγής, αντικρούει ουσιαστικά ένα βασικό επιχείρημα αυτών που προσπαθούν να απομυθοποιήσουν τις περιπτώσεις απαγωγής από UFO: Πολλοί ερευνητές ψυχολογικών φαινομένων, επαγγελματίες και ερασιτέχνες, έχουν προσπαθήσει να απομυθοποιήσουν τις αναφορές απαγωγής UFO ως διαφόρων ειδών φαντασιώσεις ή φαντασιοπληξίες. Η δημοφιλέστερη τρέχουσα έκδοση αυτής της θεωρίας αναφέρει, ότι οι άνθρωποι αυτοί εφευρίσκουν αυτές τις απαγωγές για να καλύψουν κάποια ενοχλητικά γεγονότα, όπως τη σεξουαλική κακοποίηση στην παιδική τους ηλικία, την αιμομιξία, τη σεξουαλική παρενόχληση από γιατρούς, νοσοκόμες ή νταντάδες, ή ακόμη και ενδεχομένως κάποιον βιασμό. Άλλοι έχουν επινοήσει έναν τύπο ανθρώπου με οριακά και αμφισβητήσιμα ψυχολογικά χαρακτηριστικά, που είναι επιρρεπής στις φαντασιώσεις με απαγωγές από εξωγήινους, ενώ υπάρχουν και εκείνοι που απλά επιμένουν πως όλες οι σχετικές αναφορές δεν είναι τίποτε άλλο από ενοχλητικά όνειρα.
Εάν οποιαδήποτε από αυτές τις θεωρητικές "εξηγήσεις" ίσχυε για ακόμη και τους μισούς από τους απαχθέντες από UFO που έχουν ερευνηθεί προσεκτικά μέχρι τώρα, θα ήταν λογικό και αναμενόμενο να διαγνωσθεί για κάποιους από αυτούς ένα είδος ερωτικής φόρτισης του περιστατικού, ή έστω δείγματα αμηχανίας και ντροπής, δεδομένου ότι ανακαλούσαν στη μνήμη τους την κατάσταση του γυμνού σώματός τους. Εάν μία αναφορά για απαγωγή δεν είναι τίποτε περισσότερο από μία φανταστική κάλυψη ενός τραυματικού περιστατικού σεξουαλικής βίας στην παιδική ηλικία, οι περιστάσεις της γύμνιας ή του να υποχρεωθεί κάποιος να γδυθεί παρά τη θέλησή του, θα αποτελούσαν τραυματικά σημεία κλειδιά στους ανθρώπους αυτούς. Ωστόσο, κάτι τέτοιο δε συμβαίνει στις περιπτώσεις που μελετούμε.
Η καθολικότητα αυτής της λεπτομέρειας, όχι μόνο αποκλείει τις ψυχολογικού τύπου ερμηνείες για της αναφορές απαγωγής από UFO, αλλά συνηγορεί επίσης για τη σκληρή πραγματικότητα του φαινομένου αυτού. Αυτές οι αναφορές που ξαφνιάζουν με την απουσία οποιασδήποτε συναισθηματικής αντίδρασης σε καταστάσεις, που φυσιολογικά θα προκαλούσαν στα θύματα ελάχιστη τουλάχιστον αμηχανία, σαφέστατα αποτελούν ισχυρή ψυχολογική απόδειξη του ότι χιλιάδες άνθρωποι έχουν βρεθεί θύματα της ίδιας εμπειρίας: της απαγωγής από UFO και της εξέτασής τους από τους εξωγήινους που βρίσκονταν στο σκάφος.
Συνεχίζεται......
ΠΗΓΗ
/tech.pathfinder.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Μας ενδιαφέρει η γνώμη σας!!!