Αρχαία γενετικά πειράματα

Τόσο ο μύθος όσο και το όνειρο συμβολίζουν με τον ίδιο τρόπο τη δυναμική της ψυχής 

Οι μύθοι και τα τέρατα της παγκόσμιας μυθολογίας αποδεικνύουν την τρομακτική δύναμη της ανθρώπινης φαντασίας ή υπονοούν ότι η Γη ήταν ένα απέραντο βιολογικό εργαστήριο εξωγήινων επιστημόνων που δοκίμαζαν τις δυνατότητες του DNA;



Τα οστά του κύκλωπα Πολύφημου βρέθηκαν σε μια σπηλιά της Σικελίας και ένα τεράστιο αποτύπωμα στο χιόνι αποδεικνύει ότι το ανθρωπόμορφο «Γέτι των Ιμαλαΐων» αναπνέει και κοιτάζει τα άστρα όπως εμείς! Είναι έγκυρος αυτός ο ισχυρισμός; Τι είπαν οι άνθρωποι που κατέγραψαν αυτές τις ανακαλύψεις; Υπάρχουν χαμένοι κρίκοι στην εξέλιξη της ζωής στη Γη; Τα μυθολογικά τέρατα αλλά και τα εξωγήινα πλάσματα ενδέχεται πράγματι να είναι αποκυήματα της φαντασίας μας. Αποκλείετε όμως το ενδεχόμενο να δείτε κάποτε αυτή τη «φαντασία» να κατεβαίνει από ένα διαστημόπλοιο και να σας κοιτάζει με τα τεράστια μάτια της;

Γέτι και δράκοντες

Η είδηση ότι μια έκθεση στο Μουσείο Φυσικής Ιστορίας του Λονδίνου θα συγκεντρώσει και θα παρουσιάσει τις ως τώρα επιστημονικά αποδεκτές απαντήσεις σε ερωτήματα τέτοιας φύσεως ήταν, όπως καταλαβαίνετε, ιδιαίτερα ελκυστική. Η έκθεση «Myths and Monsters» («Μύθοι και Τέρατα») θα βρίσκεται σε μια αίθουσα πολύ κοντά στους τεράστιους σκελετούς των δεινοσαύρων ως τις 13 Σεπτεμβρίου! Η συσσωρευμένη επιστημονική διάνοια που περιστρέφεται γύρω από ένα εκ των μεγαλύτερων μουσείων του κόσμου εστιάζεται, μεταξύ άλλων, στην εξέταση ενός κομματιού δέρματος που ήρθε από το Θιβέτ και εικάζεται ότι ανήκε σε ένα Γέτι!

Πρόκειται για μια ιστορία άνω των 30 ετών. Σε ένα από τα ταξίδια του στο Θιβέτ ο σερ Εντμουντ Χίλαρι δανείστηκε από τους μοναχούς ενός μοναστηριού το «σκαλπ του Γέτι». Το μετέφερε στο Λονδίνο. Οι ειδικοί του μουσείου το έβαλαν με δέος αλλά και ψυχραιμία κάτω από το μικροσκόπιο της επιστήμης. Σύντομα επεστράφη στο Θιβέτ. Το μουσείο κράτησε ένα αντίγραφο, το οποίο υπάρχει στην έκθεση. Οπως υπάρχει και μια αληθινή σιαγόνα γιγαντοπίθηκου. Γιγαντοπίθηκοι σήμερα δεν υπάρχουν. Είναι όμως το Γέτι ο εξελιγμένος απόγονος του γιγαντοπίθηκου; Και αν ναι, πόσο εξελιγμένος;

Κοντά στο μυστήριο του Γέτι πετούν δράκοντες. Πλάσματα που συμβόλιζαν το κακό στη Δύση, την ίδια στιγμή που η Απω Ανατολή τούς απέδιδε ευεργετικές δυνάμεις! Δεν υπάρχει οστό που να πιστεύεται ότι ανήκει σε δράκοντα. Υπάρχει όμως κρανίο που, αντί για δύο ανοίγματα για τους βολβούς των ματιών, έχει ένα. Διογκωμένο και τοποθετημένο στο κέντρο! Ανήκει σε κύκλωπα; Πάντως το δόρυ του Οδυσσέα δεν βρέθηκε εκεί μέσα...

Βλέποντας όλα αυτά τα ευρήματα, ο επισκέπτης περπατά ανάμεσα σε μηχανικά τέρατα! Μεταξύ άλλων, ένας πλαστικός κύκλωπας ανοιγοκλείνει το μάτι εποπτεύοντας την αίθουσα και ένας δράκος μουγκρίζει μέσα σε ένα σύννεφο καπνού. Η αίθουσα μοιάζει με μυθικό ζωολογικό κήπο, από τον οποίο δεν θα μπορούσε να λείπει η χίμαιρα! Το τέρας της ελληνικής μυθολογίας που ανέπνεε φωτιά και είχε το κεφάλι ενός λέοντα, το σώμα μιας κατσίκας και την ουρά ενός φιδιού. Πώς κατόρθωσαν οι πρόγονοί μας να «συλλάβουν» ένα ον που σήμερα είναι ίσως έτοιμο να αρχίσει να ζει μέσα σε κελιά μυστικών γενετικών εργαστηρίων; Τελικώς, πώς ο άνθρωπος έφθασε να μιλά γι' αυτά τα τέρατα; Ποια ήταν η αφορμή και πού βρίσκεται η αλήθεια;

Η ψυχή του κόσμου

Μία από τις πιο θαυμάσιες εξηγήσεις δόθηκε από τον Καρλ Γιουνγκ. Η ανάλυση και η απόδοση τεράστιας σημασίας στις «αρχετυπικές εικόνες» ήταν σε μεγάλο βαθμό αυτό που τον έκανε «αρχετυπική μορφή» της επιστήμης της ψυχολογίας! Πρώτοι βέβαια είχαν συλλάβει την έννοια των αρχετύπων οι έλληνες στωικοί φιλόσοφοι. Οι «σπερματικοί λόγοι» είναι ταυτόσημοι των αρχετύπων! Ο Γιουνγκ μετέφερε την αρχαία σοφία στα μέτρα του 20ού αιώνα και τη φώτισε με το πνεύμα του. «Οι αρχετυπικές εικόνες», γράφει στο βιβλίο του «Psychology and Religion» («Ψυχολογία και θρησκεία»), «είναι μορφές ή εικόνες συλλογικής φύσεως οι οποίες εκδηλώνονται κυριολεκτικά σε όλη τη γη ως συστατικά των μύθων και την ίδια στιγμή ως προϊόντα προερχόμενα από το υποσυνείδητο των αυτόχθονων ανθρώπων». Με άλλα λόγια, ένας δράκος εμφανίζεται στους μύθους αλλά και στα όνειρα. Μπορεί όμως να εμφανισθεί σε ένα μύθο κάτι που είναι ξένο στο ανθρώπινο υποσυνείδητο; Η μυθολογία των Ελλήνων μπορεί να είναι ξένη με το υποσυνείδητο έστω ενός και μόνο Ελληνα;

«Το όνειρο είναι ο προσωποποιημένος μύθος και ο μύθος το αποπροσωποποιημένο όνειρο» γράφει ο Τζόσεφ Κάμπελ, ένας από τους κορυφαίους ανθρωπολόγους του 20ού αιώνα στο κλασικό βιβλίο του «The hero with a thousand faces» («Ο ήρωας με τα χίλια πρόσωπα»). «Τόσο ο μύθος όσο και το όνειρο συμβολίζουν με τον ίδιο γενικό τρόπο τη δυναμική της ψυχής». Μετά από μια εντυπωσιακή, αποκαλυπτική και συχνά συνταρακτική ανάλυση μύθων από όλους τους πολιτισμούς της γης, ο Κάμπελ καταλήγει σε ένα εξαιρετικό συμπέρασμα που αξίζει να διαβάσετε: «Ολα τα πράγματα και όλα τα όντα είναι τα αποτελέσματα της πανταχού παρούσας δύναμης από την οποία αναδύονται και η οποία τα στηρίζει και τα γεμίζει κατά τη διάρκεια της εκδηλώσεώς τους και είναι επίσης αυτή στην οποία τελικά θα επιστρέψουν. Αυτή η δύναμη είναι γνωστή στους επιστήμονες ως "ενέργεια", στους κατοίκους της Μελανησίας ως "μάνα", στους Ινδιάνους της φυλής των Σιου ως "γουακόντα", στους ινδουιστές ως "σάκτι" και στους χριστιανούς ως "δύναμη του Θεού". Η εκδήλωσή της στην ψυχή είναι αυτό που οι ψυχαναλυτές ονομάζουν "λίμπιντο" και η εκδήλωσή της στον κόσμο είναι η ίδια η ρευστή κατασκευή του Σύμπαντος». Σύμφωνα με τον συγγραφέα, οι αισθήσεις και οι δομές της σκέψης είναι επίσης εκδηλώσεις αυτής της δύναμης. Δρουν όμως με τέτοιον τρόπο που όσο διαφωτίζουν άλλο τόσο συσκοτίζουν το μυαλό. Το περιορίζουν τόσο καταλυτικά που είναι φυσιολογικά αδύνατον όχι μόνο να δει αλλά ακόμη και να συλλάβει πράγματα πέρα από το «πολύχρωμο, ρευστό, απέραντα ποικίλο και περιπεπλεγμένο θαυμαστό θέαμα» που είναι ο ορατός κόσμος! Ως φάρμακα εναντίον αυτής της αδυναμίας έρχονται οι τελετουργίες και οι μύθοι. «Για να διευκολύνουν το άλμα, να υποδείξουν μια αλήθεια ή ένα άνοιγμα». Ως εκ τούτου ο μύθος είναι «το μυστικό άνοιγμα διά μέσου του οποίου η ανεξάντλητη ενέργεια του Σύμπαντος χύνεται μέσα στην ανθρώπινη πολιτιστική εκδήλωση» εμπνέοντας τον χορό της δημιουργίας. Από το «μυστικό δαχτυλίδι των μύθων» απορρέουν θρησκείες, φιλοσοφίες, κοινωνικές δομές και επιστημονικές ανακαλύψεις που δεν είναι παρά μικρές «ζωντανές συνδέσεις» με την ψυχή του κόσμου. Σε όσους όλα αυτά φαίνονται υπερβολικά θεωρητικά θα ήθελα να πω ότι η κατά Κάμπελ αντιμετώπιση των μύθων είναι εκείνη που ενέπνευσε και κατηύθυνε τον Τζορτζ Λούκας στη σύλληψη δύο εκ των ισχυροτέρων μοντέρνων μύθων: της τριλογίας του «Πολέμου των Αστρων» και της τριλογίας του «Ιντιάνα Τζόουνς». Η έκθεση «Μύθοι και Τέρατα» όμως ενδέχεται να υπονοεί περισσότερα από όσα αποκαλύπτει και εξηγεί «Ο ήρωας με τα χίλια πρόσωπα».

Οι ψίθυροι των τεράτων


Ο Αγιος Γεώργιος εξόντωσε ένα δράκο. Το 1600 π.Χ. οι Κινέζοι χρησιμοποιούσαν μια θαυματουργή σκόνη που ισχυρίζονταν ότι προερχόταν από οστά και δόντια δράκων. Δυτικοί εξερευνητές του Μεσαίωνα γυρίζοντας από την Ινδία αναφέρουν την ύπαρξη «τεράστιων ερπετοειδών πλασμάτων» τα οποία αποκαλούν «δράκους». Παρ' ότι σήμερα η λέξη «δράκος» έχει φτάσει να χαρακτηρίζει τον «κατά συρροή βιαστή», οι κινεζικοί θρύλοι μιλούν για τη θέση των δράκων δίπλα στους θεούς. Η Ανατολή απέδιδε θετικές ιδιότητες στα ερπετοειδή πλάσματα που πετούσαν και ανέπνεαν φωτιά σε αντίθεση με την ευρωπαϊκή Δύση που τα θεωρούσε ενσαρκώσεις του Κακού. Η επιστημονική ψυχραιμία του 20ού αιώνα πάντως ξεπέρασε σε αποτελεσματικότητα τον Αγιο Γεώργιο! Πιστεύεται πλέον ότι οι δράκοι που έβλεπαν οι εξερευνητές του Μεσαίωνα ήταν πυθώνες  ερπετά που μπορούν να φθάσουν ως και τα εννέα μέτρα!  και πως τα οστά και τα δόντια που έβρισκαν και έτριβαν οι Κινέζοι ανήκαν στην πραγματικότητα σε δεινόσαυρους.

Η πεποίθηση ότι η σκόνη οστών μπορεί να έχει θαυματουργές ιδιότητες συναντάται και στην περίπτωση του Μονόκερου, του μαγικού αλόγου που είχε στο κέντρο του κρανίου του ένα μυτερό κέρατο. Το κέρατο αυτό είχε ανεξάντλητες θεραπευτικές ιδιότητες. Λέτε γι' αυτό η απιστία να χαρακτηρίζεται «κέρατο»; Πάντως ο μύθος του Μονόκερου πήρε νέα διάσταση από την ανακάλυψη απολιθωμάτων ρινόκερων Elasmotherium. Πρόκειται για γιγαντιαίους ρινόκερους που ζούσαν την προϊστορική εποχή και είχαν σκελετό και οδοντοστοιχία αλόγου.

Στην περίπτωση του τέρατος του Λοχ Νες όμως δεν υπάρχει «απολιθωμένος σκελετός» ικανός να καθησυχάσει την τετραγωνισμένη επιστημονική λογική. Λέγεται βέβαια ότι το τέρας του Λοχ Νες έχει κάποια σχέση με τους πλαισιόσαυρους  τεράστια ερπετοειδή θαλάσσια όντα  που εξαφανίστηκαν μαζί με τους δεινόσαυρους πριν από 65 εκατομμύρια χρόνια. Ωστόσο είναι αδύνατον να έζησαν ποτέ πλαισιόσαυροι στη λίμνη του Λοχ Νες απλούστατα γιατί δημιουργήθηκε πολύ μετά την εξαφάνισή τους και συγκεκριμένα κατά τη διάρκεια της τελευταίας περιόδου των παγετώνων. Μήπως δεν εξαφανίστηκαν όλοι οι πλαισιόσαυροι; Οι επιστήμονες παραδέχονται ότι ως τώρα έχει ανακαλυφθεί μόνο ένα μικροσκοπικό κομμάτι από τα 30.000.000 είδη ζωής που υπολογίζεται πως ζουν στον πλανήτη!

Ακόμη και αν υπάρχουν πλαισιόσαυροι σήμερα  κάτι βέβαια εξαιρετικά απίθανο , μπορούμε να είμαστε σίγουροι ότι δεν υπάρχουν Κύκλωπες! Ο Ομηρος είχε απλώς τεράστια φαντασία. Σε ποιον ανήκε όμως ο τεράστιος σκελετός που βρέθηκε στη Σικελία τον 15ο αιώνα; Η μόνη «ορθολογιστική» απάντηση που δόθηκε συνδέει αυτόν τον σκελετό με την ύπαρξη ελεφάντων - νάνων σε περιοχές που βρέχονται από τη Μεσόγειο ως και πριν από 10.000 χρόνια. Το κρανίο των ελεφάντων πράγματι έχει ένα κεντρικό άνοιγμα το οποίο θα μπορούσε να θεωρηθεί ότι ανήκει σε γιγαντιαία πλάσματα με ένα μάτι!

Οι γιγαντοπίθηκοι και η χίμαιρα

Αν οι Κύκλωπες υποβαθμίζονται εύκολα σε «ελέφαντες - νάνους», το «Γέτι των Ιμαλαΐων» εξακολουθεί να ταράζει τον ύπνο των ερευνητών. Η πρώτη αναφορά σε Γέτι έγινε το 1832. Η δεκαετία του '50 είδε αρκετές αποστολές που «αναζητούσαν το Γέτι» να ανεβαίνουν και να κατεβαίνουν από τα Ιμαλάια. Πάντως το σκαλπ που δανείστηκε ο σερ Εντμουντ Χίλαρι αποκαλύφθηκε έπειτα από ανάλυση ότι ανήκε σε πρόβατο. Κανένας όμως δεν μπορεί να εξηγήσει τα τεράστια αποτυπώματα επάνω στο χιόνι. Μια επιστημονική θεωρία υποστηρίζει ότι τα Γέτι είναι γιγαντοπίθηκοι που επεβίωσαν. Οι γιγαντοπίθηκοι ζούσαν στην Ασία και συνυπήρχαν με τους πρώτους ανθρώπους ως και πριν από 300.000 χρόνια. Αγγιζαν σε ύψος τα τρία μέτρα και σε βάρος τα 500 κιλά. Ακόμη και σήμερα συνεχίζεται η προσπάθεια για την ανακάλυψη ενός τεράστιου μυστηριώδους πιθήκου με πορτοκαλί τρίχωμα. Λέγεται ότι ζει στην απροσπέλαστη ζούγκλα του νησιού Σουμάτρα στην Ινδονησία. Το 1935 πάντως βρέθηκαν δόντια γιγαντοπίθηκου σε ένα φαρμακείο του Χονγκ Κονγκ. Βρίσκονταν ανάμεσα σε μια ποικιλία απολιθωμένων δοντιών που πωλούνταν για θεραπευτικούς σκοπούς. Από τότε έχουν βρεθεί ακόμη χίλια δόντια  αλλά μόνο τέσσερις σιαγόνες  σε σημεία της Κίνας, του Βιετνάμ και της Ινδονησίας. Λέτε οι γιγαντοπίθηκοι να είχαν υπαίθρια οδοντιατρεία αλλά όχι χώρους ταφής;

Ενα από τα πιο συνταρακτικά πλάσματα για τα μάτια των ανθρώπων του 2000 υπάρχει στη μυθολογία μας. Κατά τον Ομηρο, η Χίμαιρα ήταν κόρη του Τυφώνα και της Εχιδνας, του θαλασσίου τέρατος που ήταν μισό γυναίκα και μισό φίδι. Χίμαιρα σε γενικές γραμμές είναι οποιοδήποτε πλάσμα προέρχεται από συνδυασμό τμημάτων διαφορετικών ζώων. Αλλες μυθικές χίμαιρες είναι η Σφίγγα και ο Κένταυρος. Σήμερα χίμαιρες υπάρχουν. Είναι οργανισμοί που περιέχουν γενετικό υλικό από διαφορετικά είδη. Μερικές από τις πιο παράξενες είναι το «αιγοπρόβατο»  μισό πρόβατο, μισό κατσίκα  και το ποντίκι που του προσέθεσαν γονίδια θαλάσσιας μέδουσας. Και έτσι έγινε σύντομα πράσινο και φωτεινό! Θα μπορούσαμε ακόμη να χαρακτηρίσουμε χίμαιρα έναν άνθρωπο που ζει με καρδιακή βαλβίδα χοίρου; Η επιστήμη της ιατρικής και της γενετικής αγωνίζεται να πιάσει πολλές χίμαιρες, κάτι το οποίο είναι θαυμάσιο. Αρκεί να μην ξεχνά κανείς ότι η Χίμαιρα είναι κόρη του Τυφώνα και μπορεί εν δυνάμει να προκαλέσει τυφώνες. Οι αρχαίοι Ελληνες όμως πώς μπόρεσαν να το ξέρουν ή να το προβλέψουν αυτό;

Ενώ σκεφτόμουν όλα αυτά βλέπω έναν εξωγήινο να στέκει στο τέλος της έκθεσης και να μου δείχνει με το δάχτυλο την έξοδο. Φυσικά ήταν φτιαγμένος από πλαστικό. Προφανώς η αμοιβή ενός αληθινού εξωγήινου είναι τόσο απαγορευτική που το μουσείο αναγκάστηκε να αναθέσει την εργασία σε ένα πλαστικό μοντέλο. Γιατί ένας εξωγήινος δεν θα μπορούσε να λείπει από ένα χώρο αφιερωμένο στους μύθους της ανθρωπότητας; Οχι μόνο γιατί σήμερα δημιουργούνται μύθοι με πρωταγωνιστές εξωγήινους αλλά και γιατί όλα τα παράξενα πλάσματα που κατοικούν στους μύθους των αρχαίων πολιτισμών θα μπορούσαν να είναι υποπροϊόντα εκτεταμένων «γενετικών δοκιμών». Είναι οι μύθοι «ένα άνοιγμα από όπου περνά η εξωγήινη συνειδητότητα και χύνεται στη Γη»; Εφυγα με τη σκέψη ότι δεν θα μπορούσα να απορρίψω μία από τις δύο εκδοχές. Ισως γιατί μοιάζουν να είναι οι δύο όψεις του ίδιου εξωγήινου νομίσματος.
ΠΗΓΗ http://alliapopsislade.blogspot.com