δεν ήταν η σύνδεσή του με τους αυτοκράτορες, αλλά οι έξοχες τέχνες που διδάσκονταν εκεί. Δεν αποτελεί ιστορική σύμπτωση το γεγονός, ότι μερικοί από τους καλύτερους στρατηγούς της κινέζικης ιστορίας, όπως ο
Γιουάν Τζόνγκ της δυναστείας Τάνγκ, ο Γιουέ Φέι της δυναστείας Σόνγκ και ο Τσι Τζι της δυναστείας Μίνγκ, πήραν την πολεμική τους εκπαίδευση σύμφωνα με την παράδοση του Σαολίν.
Αυτό το αρχαίο μοναστήρι, περιβαλλόμενο από μεγαλοπρεπές τοπίο, δημιουργούσε για εκείνους που αναζητούσαν πνευματική ανάπτυξη, μια φυσική ατμόσφαιρα που διάθετε για διαλογισμό και αφοσίωση στον Βούδα. Μέσα σε αυτή την γαλήνη, η σιγή των βυθισμένων στο διαλογισμό μοναχών και το υπνωτικό βούισμα άλλων, που τραγούδαγαν τα ιερά Σούτρα, αναμειγνύονταν με τις πολεμικές κραυγές των μοναχών που ασχολούνταν με τη μάχη.
Αυτός ο ναός ήταν το μυστηριώδες και θρυλικό Μοναστήρι Σαολίν, όπου άνθισε και αναπτύχθηκε η τέχνη της ένοπλης και άοπλης μάχης στην Κίνα, στην εποχή των δυναστειακών διαμαχών.
Εκ πρώτης όψεως θα παρουσιαζόταν σαν φαινομενική αντίφαση το γεγονός ότι βουδιστές μοναχοί, μυημένοι στο Ιερό με αυστηρούς όρκους μη βίας προς όλα τα όντα, ασχολούνται με τις πολεμικές Τέχνες και ακόμα προωθούν αυτήν την τέχνη μέχρι ένα υψηλό βαθμό. Όμως σε μερικά σημεία η προπόνηση και η πειθαρχία συνδυάζονταν με τη νοητική και πνευματική πειθαρχία. Δημιουργούσε μια ισορροπημένη εναρμόνιση νου και σώματος.
«Ο νους (ι) διοικεί, Η δύναμη (λι) συνοδεύει, η εσωτερική ενέργεια (τζι) ακολουθεί...» Ανώνυμος
Οι μοναχοί Σαολίν, δεν ήταν συνηθισμένοι μοναχοί. Περιλάμβαναν μερικούς από τους καλύτερους στρατηγούς, υπουργούς, ποιητές, φιλοσόφους και άλλες μεγάλες διάνοιες της αυτοκρατορίας.
Πολλοί πρίγκιπες απαρνήθηκαν τη ζωή στα πολυτελή παλάτια τους για να αναζητήσουν ανώτερη ανάπτυξη στο μοναστήρι. Το μοναστήρι Σαολίν ήταν ταυτόχρονα ένα κέντρο όπου συγκεντρωνόταν και απ' όπου διαδίδονταν μερικές από τις σπουδαιότερες διδασκαλίες του κινέζικου πολιτισμού. Όντας το σημαντικότερο βουδιστικό μοναστήρι στην κίνα, κληρονόμησε φυσικά την πλούσια κληρονομιά της διδασκαλίας του Βούδα. Και αν νομίζετε ότι η διδασκαλία του Βούδα αφορά μόνο στα θρησκευτικά ζητήματα, καλύτερα να το ξανά σκεφτείτε. Πολλούς αιώνες πριν από τους σύγχρονους επιστήμονες, ο Βούδας και οι άλλοι δάσκαλοι εξηγούσαν την πραγματικότητα με όρους υποατομικών σωματιδίων και ενέργειας (που ονομαζόταν ντχάρμα και κρίγια στο Βουδισμό), σχετικότητας χρόνου και χώρου (πατιγιασαμουτπάντα), διαφορετικών επιπέδων συνείδησης (βιγκνιάνα), πολυδιάστατης ύπαρξης (τριλόκα), πλάνης του εξωτερικού κόσμου (μαγιά), και μυριάδων κόσμων και μορίων σκόνης στους κοσμικούς κύκλους (κάλπα).
Η νοητική διεύρυνση των δασκάλων του Σαολίν στην κατανόηση τέτοιας εκπληκτικής σοφίας δεν ήταν απλώς διανοητική, αλλά το σημαντικότερο είναι πως υπήρξε εμπειρική. Με άλλα λόγια, οι δάσκαλοι του Σαολίν δεν διάβαζαν απλώς για αυτή τη σοφία στα Σούτρα ή βουδιστικές γραφές, αλλά είχαν άμεση εμπειρία αυτών των διαφορετικών επιπέδων πραγματικότητας μέσα στο διαλογισμό τους.
«Ο διαλογισμός μέσα στη δράση είναι εκατό, χίλιες, ένα εκατομμύριο φορές ανώτερος από το διαλογισμό σε ανάπαυση...»Ανώνυμος
Επειδή ο Βουδισμός δεν είναι μια θρησκεία, όπως εννοείται συνήθως ο όρος στη Δύση, αλλά μια αναζήτηση της πνευματικής χαράς, οι τέχνες του Σαολίν μπορούν να ασκηθούν από άτομα κάθε φυλής, πολιτισμού ή θρησκείας. Στην ιστορία του Σαολίν υπήρξαν δάσκαλοι που ακολουθούσαν ανοιχτά τον Ταοϊσμό, το Χριστιανισμό, το Μωαμεθανισμό ή άλλες θρησκείες.
Οι μοναχοί πολεμιστές του Μοναστηριού Σαολίν έχουν γίνει πασίγνωστοι. Ο υψηλός βαθμός επιδεξιότητας και το επίπεδο πολεμικών κατορθωμάτων που πέτυχαν σε εκείνη την εποχή, ακόμα και σήμερα δεν έχουν ξεπεραστεί.
Μια βασική δοξασία της διδασκαλίας του Σαολίν, που αποτελεί έναν απόηχο της συμβουλής του Βούδα προς τους μαθητές του, είναι ότι δεν πρέπει κανείς να δέχεται τίποτε με βάση την πίστη, ούτε με βάση τη φήμη των δασκάλων, αλλά να ασκεί την τέχνη με επιμέλεια για ένα λογικό χρονικό διάστημα και ύστερα να κρίνει τα αποτελέσματα σύμφωνα με τη δική του κατανόηση και εμπειρία.
Για να είναι κανείς μαχητής της σχολής Σαολίν έπρεπε να κυριαρχήσει πρώτα τις 5 αισθήσεις και ύστερα να τις συνδυάσει σ' ένα μόνο σύνολο. Όταν είχε κατορθώσει αυτά, έπρεπε επίσης να μάθει πώς να εναρμονίσει τις δυναμικές κινήσεις με τις απαλές.
Η παράδοση λέει ότι οι μελέτες των πολεμικών τεχνών στο Σαολίν προϋπέθεταν τουλάχιστον 3 χρόνια ( μερικές άλλες πηγές αναφέρουν 10 χρόνια ) έντονης αφοσίωσης και προπόνησης μέσα στα φυσικά όρια των τοίχων του μοναστηριού για να ολοκληρωθούν. Ακόμα και τότε, αφού είχαν μάθει ένα στυλ, ο μαθητής που ήθελε να φύγει μπορούσε μονάχα στην περίπτωση που κατόρθωνε να περάσει έναν μακρύ διάδρομο με διάφορες δοκιμασίες : 180 ξύλινες μηχανικές κούκλες, με τις οποίες έπρεπε να πολεμήσει επιτυχώς. Η αποτυχία σήμαινε τιμωρία ή ίσως το θάνατο. Αν παρόλα αυτά επιζούσε, το τελευταίο του εμπόδιο ήταν μια μεγάλη πυρακτωμένη λάρνακα, που έφραζε το δρόμο του προς την ελευθερία. Μπορούσε να την μετακινήσει μόνο με τα μπράτσα του, και, ενώ το έκανε, του αποτυπωνόταν στο δέρμα, σαν τατουάζ, τα πυρακτωμένα σύμβολα ενός τίγρη και ενός δράκοντα, εκεί όπου είχε αγγίξει τη λάρνακα. Το τατουάζ αυτό σήμαινε ότι είχε τελειώσει με επιτυχία στο Μοναστήρι Σαολίν.
Το πιθανότερο είναι όμως ότι τα παραπάνω δεν είναι παρά ένας λαϊκός θρύλος, αλλά δίνει ένα δείγμα του θάρρους που είχαν οι μοναχοί Σαολίν.
«Ένας ικανός πολεμιστής δίνει ένα αποφασιστικό χτύπημα και σταματάει. Δεν συνεχίζει την επίθεσή του για να επιβεβαιώσει την ανωτερότητά του. Θα δώσει το χτύπημά του, αλλά θα προσέξει να μη φανεί ματαιόδοξος ή περήφανος για την επιτυχία του. Χτυπάει σαν κάτι το αναγκαίο, αλλά όχι από επιθυμία επιβολής...» Λάο Τσε.
Μια επίσης σημαντική αλλά ελάχιστα γνωστή διδασκαλία του Σαολίν είναι το Ζεν. Το Ζεν θεωρείται ο πιο άμεσος τρόπος πνευματικής καλλιέργειας, όπου η φώτιση επιτυγχάνεται μέσα σε μία στιγμή. Η φώτιση είναι η μεγαλειώδης, εσωτερική εμπειρία της κοσμικής πραγματικότητας στην υπερβατική της διάσταση, όπου κάθε δυαδικότητα εξαφανίζεται, όπου το φωτισμένο Ον ελευθερώνεται από την απατηλή φυλακή του φυσικού σώματος και γίνεται το άπειρο, αιώνιο σύμπαν, καθώς αντιλαμβάνεται ότι ο προσωπικός νους είναι στην πραγματικότητα ο Συμπαντικός Νους. Η βασική ατραπός προς τη φώτιση είναι ο διαλογισμός.
Ολοφάνερα ίχνη της ατμόσφαιρας του Σαολίν, που κάποτε υπήρξε μυστική, βρίσκουμε στις μορφές που μεταβίβασαν στο λαό οι πολεμιστές των Μινγκ, καθώς επίσης και στις κινήσεις με τα χέρια, που χρησιμοποιούνταν από τους γνωστές των πολεμικών τεχνών, σαν χαιρετισμός και χειρονομία σεβασμού πριν την έναρξη ή μετά το τέλος της πολεμικής άσκησης ή μάχης. Σε εκείνη την εποχή, όπως και σήμερα, ο χαιρετισμός ήταν να βάλουν το αριστερό χέρι ανοικτό πάνω στην κλειστή δεξιά γροθιά. Συμβολίζει σεβασμό για τον ιδρυτή του ειδικού στυλ, για τους δασκάλους του Σαολίν Τσουάν του παρελθόντος και για τους παρόντες διδασκάλους του στυλ. Ο χαιρετισμός όμως δημιουργήθηκε αρχικά σαν το μυστικό σημάδι που έδειχνε την ταυτότητα του επαναστάτη συντρόφου που ήθελε να επαναφέρει το καθεστώς των Μινγκ.
Το κινέζικο ιδεόγραμμα για τη λέξη Μινγκ αποτελείται από δύο ρίζες : τον ήλιο και τη σελήνη, που ενωμένα μαζί σημαίνουν το λαμπερό, το φωτισμένο. Στον χαιρετισμό με τα χέρια, η δεξιά γροθιά κλειστή, συμβολίζει τον ήλιο και το αριστερό χέρι ανοικτό, συμβολίζει τη σελήνη. Όταν τοποθετούνταν μαζί σχημάτιζαν συμβολικά το ιδεόγραμμα των Μινγκ.
Η νοητική διεύρυνση των δασκάλων του Σαολίν στην κατανόηση τέτοιας εκπληκτικής σοφίας δεν ήταν απλώς διανοητική, αλλά το σημαντικότερο είναι πως υπήρξε εμπειρική. Με άλλα λόγια, οι δάσκαλοι του Σαολίν δεν διάβαζαν απλώς για αυτή τη σοφία στα Σούτρα ή βουδιστικές γραφές, αλλά είχαν άμεση εμπειρία αυτών των διαφορετικών επιπέδων πραγματικότητας μέσα στο διαλογισμό τους.
«Ο διαλογισμός μέσα στη δράση είναι εκατό, χίλιες, ένα εκατομμύριο φορές ανώτερος από το διαλογισμό σε ανάπαυση...»Ανώνυμος
Επειδή ο Βουδισμός δεν είναι μια θρησκεία, όπως εννοείται συνήθως ο όρος στη Δύση, αλλά μια αναζήτηση της πνευματικής χαράς, οι τέχνες του Σαολίν μπορούν να ασκηθούν από άτομα κάθε φυλής, πολιτισμού ή θρησκείας. Στην ιστορία του Σαολίν υπήρξαν δάσκαλοι που ακολουθούσαν ανοιχτά τον Ταοϊσμό, το Χριστιανισμό, το Μωαμεθανισμό ή άλλες θρησκείες.
Οι μοναχοί πολεμιστές του Μοναστηριού Σαολίν έχουν γίνει πασίγνωστοι. Ο υψηλός βαθμός επιδεξιότητας και το επίπεδο πολεμικών κατορθωμάτων που πέτυχαν σε εκείνη την εποχή, ακόμα και σήμερα δεν έχουν ξεπεραστεί.
Μια βασική δοξασία της διδασκαλίας του Σαολίν, που αποτελεί έναν απόηχο της συμβουλής του Βούδα προς τους μαθητές του, είναι ότι δεν πρέπει κανείς να δέχεται τίποτε με βάση την πίστη, ούτε με βάση τη φήμη των δασκάλων, αλλά να ασκεί την τέχνη με επιμέλεια για ένα λογικό χρονικό διάστημα και ύστερα να κρίνει τα αποτελέσματα σύμφωνα με τη δική του κατανόηση και εμπειρία.
Για να είναι κανείς μαχητής της σχολής Σαολίν έπρεπε να κυριαρχήσει πρώτα τις 5 αισθήσεις και ύστερα να τις συνδυάσει σ' ένα μόνο σύνολο. Όταν είχε κατορθώσει αυτά, έπρεπε επίσης να μάθει πώς να εναρμονίσει τις δυναμικές κινήσεις με τις απαλές.
Η παράδοση λέει ότι οι μελέτες των πολεμικών τεχνών στο Σαολίν προϋπέθεταν τουλάχιστον 3 χρόνια ( μερικές άλλες πηγές αναφέρουν 10 χρόνια ) έντονης αφοσίωσης και προπόνησης μέσα στα φυσικά όρια των τοίχων του μοναστηριού για να ολοκληρωθούν. Ακόμα και τότε, αφού είχαν μάθει ένα στυλ, ο μαθητής που ήθελε να φύγει μπορούσε μονάχα στην περίπτωση που κατόρθωνε να περάσει έναν μακρύ διάδρομο με διάφορες δοκιμασίες : 180 ξύλινες μηχανικές κούκλες, με τις οποίες έπρεπε να πολεμήσει επιτυχώς. Η αποτυχία σήμαινε τιμωρία ή ίσως το θάνατο. Αν παρόλα αυτά επιζούσε, το τελευταίο του εμπόδιο ήταν μια μεγάλη πυρακτωμένη λάρνακα, που έφραζε το δρόμο του προς την ελευθερία. Μπορούσε να την μετακινήσει μόνο με τα μπράτσα του, και, ενώ το έκανε, του αποτυπωνόταν στο δέρμα, σαν τατουάζ, τα πυρακτωμένα σύμβολα ενός τίγρη και ενός δράκοντα, εκεί όπου είχε αγγίξει τη λάρνακα. Το τατουάζ αυτό σήμαινε ότι είχε τελειώσει με επιτυχία στο Μοναστήρι Σαολίν.
Το πιθανότερο είναι όμως ότι τα παραπάνω δεν είναι παρά ένας λαϊκός θρύλος, αλλά δίνει ένα δείγμα του θάρρους που είχαν οι μοναχοί Σαολίν.
«Ένας ικανός πολεμιστής δίνει ένα αποφασιστικό χτύπημα και σταματάει. Δεν συνεχίζει την επίθεσή του για να επιβεβαιώσει την ανωτερότητά του. Θα δώσει το χτύπημά του, αλλά θα προσέξει να μη φανεί ματαιόδοξος ή περήφανος για την επιτυχία του. Χτυπάει σαν κάτι το αναγκαίο, αλλά όχι από επιθυμία επιβολής...» Λάο Τσε.
Μια επίσης σημαντική αλλά ελάχιστα γνωστή διδασκαλία του Σαολίν είναι το Ζεν. Το Ζεν θεωρείται ο πιο άμεσος τρόπος πνευματικής καλλιέργειας, όπου η φώτιση επιτυγχάνεται μέσα σε μία στιγμή. Η φώτιση είναι η μεγαλειώδης, εσωτερική εμπειρία της κοσμικής πραγματικότητας στην υπερβατική της διάσταση, όπου κάθε δυαδικότητα εξαφανίζεται, όπου το φωτισμένο Ον ελευθερώνεται από την απατηλή φυλακή του φυσικού σώματος και γίνεται το άπειρο, αιώνιο σύμπαν, καθώς αντιλαμβάνεται ότι ο προσωπικός νους είναι στην πραγματικότητα ο Συμπαντικός Νους. Η βασική ατραπός προς τη φώτιση είναι ο διαλογισμός.
Ολοφάνερα ίχνη της ατμόσφαιρας του Σαολίν, που κάποτε υπήρξε μυστική, βρίσκουμε στις μορφές που μεταβίβασαν στο λαό οι πολεμιστές των Μινγκ, καθώς επίσης και στις κινήσεις με τα χέρια, που χρησιμοποιούνταν από τους γνωστές των πολεμικών τεχνών, σαν χαιρετισμός και χειρονομία σεβασμού πριν την έναρξη ή μετά το τέλος της πολεμικής άσκησης ή μάχης. Σε εκείνη την εποχή, όπως και σήμερα, ο χαιρετισμός ήταν να βάλουν το αριστερό χέρι ανοικτό πάνω στην κλειστή δεξιά γροθιά. Συμβολίζει σεβασμό για τον ιδρυτή του ειδικού στυλ, για τους δασκάλους του Σαολίν Τσουάν του παρελθόντος και για τους παρόντες διδασκάλους του στυλ. Ο χαιρετισμός όμως δημιουργήθηκε αρχικά σαν το μυστικό σημάδι που έδειχνε την ταυτότητα του επαναστάτη συντρόφου που ήθελε να επαναφέρει το καθεστώς των Μινγκ.
Το κινέζικο ιδεόγραμμα για τη λέξη Μινγκ αποτελείται από δύο ρίζες : τον ήλιο και τη σελήνη, που ενωμένα μαζί σημαίνουν το λαμπερό, το φωτισμένο. Στον χαιρετισμό με τα χέρια, η δεξιά γροθιά κλειστή, συμβολίζει τον ήλιο και το αριστερό χέρι ανοικτό, συμβολίζει τη σελήνη. Όταν τοποθετούνταν μαζί σχημάτιζαν συμβολικά το ιδεόγραμμα των Μινγκ.
Η σοφίας της διδασκαλίας του Σαολίν, αντανακλά τη διδασκαλία του Βουδισμού. Στη διδασκαλία του Σαολίν, η ανώτατη πνευματική επίτευξη είναι γνωστή ως φώτιση, ένας βουδιστικός όρος που σημαίνει την απελευθέρωση από τον απατηλό προσωπικό εαυτό και την αντίληψη της Υπέρτατης Πραγματικότητας, η οποία από διάφορους θρησκευτικούς δασκάλους έχει περιγραφεί σαν επιστροφή στο Θεό, ένωση με την Έσχατη Αλήθεια ή συγχώνευση με το Σύμπαν.
"Να είστε σταθεροί στις πράξεις σας αλλά άνετοι στην καρδιά σας. Να είστε αυστηροί με τον εαυτό σας αλλά ευγενικοί με τους συνανθρώπους σας..."
"Να είστε σταθεροί στις πράξεις σας αλλά άνετοι στην καρδιά σας. Να είστε αυστηροί με τον εαυτό σας αλλά ευγενικοί με τους συνανθρώπους σας..."
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Μας ενδιαφέρει η γνώμη σας!!!