ΤΟ ΜΥΣΤΗΡΙΟ ΤΗΣ ΤΟΥΝΓΚΟΥΣΚΑ

Τι συνέβη το πρωινό της 27ης Ιουνίου του 1908 στην Τουνγκούσκα της Σιβηρίας; Ήταν μετεωρίτης αυτό που είδαν χιλιάδες μάρτυρες ή μήπως "κάτι" που ήρθε από το διάστημα; Όσο και αν φαίνεται παράξενο, πληθαίνουν τα τελευταία χρόνια εκείνοι που

υποστηρίζουν πως ό,τι συνέβη στην Τουνγκούσκα ήταν έργο εξωγήινων.


Η άποψή τους ενισχύεται από το γεγονός, ότι στη δεύτερη έρευνα που έγινε με εντολή

του Στάλιν και χρηματοδοτήθηκε από τον πιο γνωστό κατασκευαστή βομβών της εποχής, τον Σ.Π. Κόρλαβ (όπου αργότερα έγινε επικεφαλής του διαστημικού προγράμματος της Ρωσίας), ο Κόρλαβ κατέληξε στο συμπέρασμα ότι η έκρηξη είχε προκληθεί από την συντριβή ενός εξωγήινου σκάφους. Μάλιστα ανέφερε ότι

αυτό προέκυπτε και από τα μεταλλικά θραύσματα που είχαν συλλεχθεί από τις προηγούμενες αποστολές και ποτέ δεν είχε ανακοινωθεί δημόσια το αποτέλεσμα της ανάλυσής τους.Όσοι μίλησαν για "εξωγήινη προέλευση", απολύθηκαν!

Στις 4 Οκτωβρίου 1959, 51 χρόνια μετά την έκρηξη στην Τουνγκούσκα το γεγονός έγινε πρωτοσέλιδο στην εφημερίδα Νιου Γιορκ Τάιμς. Εκεί υπήρχαν οι αναφορές Ρώσων επιστημόνων για ίχνη ραδιενέργειας στην περιοχή, καθώς και στοιχεία που δεν μπορούσαν με κανένα τρόπο να αποδώσουν την έκρηξη σε φυσικά αίτια. Το τελικό τους συμπέρασμα ήταν πως το γεγονός οφειλόταν σε μία πυρηνική έκρηξη που είχε προκληθεί από ένα αντικείμενο εξωγήινης προέλευσης.

Σχεδόν αμέσως μετά πολλοί από τους επιστήμονες που συμμετείχαν στην έρευνα έχασαν τις εργασίες τους, και κλήθηκαν από την KGB να συμμετάσχουν σε μία νέα μακροχρόνια έρευνα στη Σιβηρία. Επιπλέον, η σοβιετική εφημερίδα που εκδιδόταν από την Κυβέρνηση άλλαξε τη βασική τους θέση υποστηρίζοντας πως η έκρηξη τελικά δεν οφειλόταν σε ΑΤΙΑ, και απλώς ήταν ένας κομήτης ή ένας αστεροειδής.

Γιώργος Στάμκος : "Ένα άλυτο μηστήριο"

Για το εάν η έκρηξη αποδίδεται σε έργο εξωγήινων μίλησε στην Όλγα Τάντου ο συγγραφέας, κύριος Γιώργος Στάμκας, που ανέφερε χαρακτηριστικά:

" Καταρχάς η έκρηξη της Τουνγκούσκα είναι ένα μεγάλο μυστήριο το οποίο εδώ και εκατό χρόνια περίπου, είναι άλυτο. Εκτός από την επικρατούσα επιστημονική θεωρία που μιλάει για την έκρηξη κάποιου μετεωρίτη σε συγκεκριμένο ύψος στην ατμόσφαιρα, διάφοροι ερευνητές και συνονωμοσιολόγοι έχουν προτείνει μια σειρά από εξωτικές ερμηνείες και θεωρίες στην προσπάθειά τους να ερμηνεύσουν το μυστήριο και την καταστροφή της Τουνγκούσκα.

Μία από αυτές τις εξωτικές ή συνομωσιολογικές αν θέλετε ερμηνείες κάνει λόγο για την έκρηξη εξωγήινου διαστημόπλοιου. Ο Ρώσος ερευνητής Αλεξάντερ Καζέντζεφ ανέπτυξε τη θεωρία ότι το 1908 στην Τουνγκούσκα έγινε ένα εξωγήινο ατύχημα, ένα είδος εξωγήινου Ρώσικου Ρόζγουελ όπου καταστράφηκε ο «πυρηνικός» αντιδραστήρας ενός εξωγήινου διαστημοπλοίου και προκάλεσε την καταστροφή.

Αυτές οι θεωρίες οι εξωτικές περί εξωγήινου ατυχήματος βασίζονται στο γεγονός ότι δεν έχει βρεθεί μέχρι τώρα κρατήρας, για να διαπιστωθεί ότι πρόκειται όντως για μετεωρίτη. Για αυτό κρέμεται ένα μυστήριο γύρω από τη μεγαλύτερη καταστροφική έκρηξη που έχει συμβεί ποτέ στην ιστορία της ανθρωπότητας".
ΠΗΓΗ www.pyles.tv

Το μυστήριο της Τουνγκούσκα

Εναν αιώνα μετά το φαινόμενο που ισοπέδωσε τεράστια δασική έκταση στη Σιβηρία, νέες έρευνες ίσως οδηγήσουν σε απαντήσεις για τη φύση του ουράνιου σώματος που το προκάλεσε

Το υποθετικό σενάριο σύμφωνα με το οποίο η λίμνη Τσέκο σχηματίστηκε από το περιστατικό της Τουνγκούσκα

Σαν αύριο, στις 30 Ιούνη του 1908, ο Σέμεν Σεμένοφ, Ρώσος αγρότης στην κεντρική Σιβηρία, είδε «τον ουρανό να χωρίζεται στα δύο. Φωτιά εμφανίστηκε ψηλά και σε μεγάλη έκταση πάνω από το δάσος... Από εκεί που ήταν η φωτιά, ερχόταν έντονη ζέστη... Μετά ο ουρανός έκλεισε και ακούστηκε μια δυνατή βροντή και τινάχτηκα μερικά μέτρα μακριά... Μετά απ' αυτό ακούστηκε ήχος, σαν να πυροβολούσαν κανόνια, η γη σειόταν...». Αυτή είναι η περιγραφή ενός αυτόπτη μάρτυρα του γεγονότος που οι επιστήμονες ονομάζουν περιστατικό της Τουνγκούσκα, δηλαδή την ισχυρότερη σύγκρουση ουράνιου σώματος με τη Γη, που συνέβη στη σύγχρονη ανθρώπινη ιστορία.

Ο Σεμένοφ βίωσε έντονα το φαινόμενο σε απόσταση 65 χιλιομέτρων από το επίκεντρο. Ωστόσο οι συνέπειες της έκρηξης έγιναν αισθητές ακόμα και στη βόρεια Ευρώπη. Τη νύχτα εκείνη, οι κάτοικοι του Λονδίνου μπορούσαν να διαβάσουν εφημερίδα χωρίς τη βοήθεια τεχνητού φωτισμού! Τα ανώμαλα σεισμικά κύματα καταγράφηκαν σε αστεροσκοπεία σε όλο τον κόσμο και η πηγή τους εντοπίστηκε κοντά στον ποταμό Ποντκαμέναγια Τουνγκούσκα, σε μια ακατοίκητη ελώδη περιοχή δάσους της ταϊγκά, που παραμένει παγωμένη για 8 με 9 μήνες το χρόνο.

Στα εκατό χρόνια που πέρασαν από τότε, επιστήμονες αλλά και μη ειδικοί που έλκονται από το μυστήριο, προσπάθησαν να εξηγήσουν το φαινόμενο. Αν και οι περισσότεροι αποδέχονται ότι κάποιο είδος ουράνιου σώματος, είτε αστεροειδής, είτε κομήτης, εξερράγη στον ουρανό της Σιβηρίας, κανείς δεν έχει βρει κομμάτια του αντικειμένου, αλλά ούτε και κρατήρες πρόσκρουσης στη γύρω περιοχή. Με αυτή την έννοια το μυστήριο παραμένει άλυτο. Πέρσι μια ομάδα Ιταλών επιστημόνων που ερεύνησε την περιοχή, διατύπωσε μια νέα θεωρία για την εξέλιξη του φαινομένου και παρουσίασε μερικά προκαταρκτικά στοιχεία που φαίνεται να την υποστηρίζουν. Φέτος η ίδια ομάδα πραγματοποιεί νέα αποστολή στην Τουνγκούσκα, ελπίζοντας ότι θα φέρει πίσω μαζί της ένα κομμάτι του ουράνιου σώματος που προκάλεσε το φαινόμενο.

Μεγάλες αλλαγές, από μεγάλες συγκρούσεις

Στη φωτογραφία αριστερά φαίνονται μερικά από τα εκατομμύρια δέντρα που έριξε η έκρηξη της Τουνγκούσκα. Δεξιά απεικονίζεται η δασική περιοχή που επηρεάστηκε άμεσα από την έκρηξη

Η μελέτη του περιστατικού της Τουνγκούσκα δε γίνεται απλώς για την ικανοποίηση της περιέργειας κάποιων που δεν έχουν άλλη δουλειά να κάνουν, ούτε μόνο για την έμμεση πρόοδο της επιστήμης από την κατανόηση ενός μέχρι τώρα ανεξήγητου στις λεπτομέρειές του φαινομένου. Προσκρούσεις ουράνιων σωμάτων πάνω στον πλανήτη μας είχαν ανέκαθεν σημαντικές επιπτώσεις στην εξέλιξή του. Πριν από 4,4 δισεκατομμύρια χρόνια, η σύγκρουση της Γης με ένα πλανητοειδές (πλανήτης υπό σχηματισμό) μεγέθους ανάλογου με τον Αρη, είχε ως αποτέλεσμα να εκτιναχτεί σε τροχιά αρκετό υλικό, ώστε λίγο μετά να σχηματιστεί η Σελήνη. Αλλη πρόσκρουση πολύ μικρότερης ισχύος, ίσως να προκάλεσε την εξαφάνιση των δεινοσαύρων πριν 65 εκατομμύρια χρόνια.

Οι συγκρούσεις ουράνιων σωμάτων δεν είναι κάτι σπάνιο. Τον Ιούλη του 1994, τα αστεροσκοπεία σε όλο τον κόσμο κατέγραψαν την πρόσκρουση ενός κομήτη στον πλανήτη Δία. Πέρσι το Σεπτέμβρη, χωρικοί στο Περού παρατήρησαν τη διαδρομή ενός μικρού μετεωρίτη, που προσγειώθηκε σε μικρή απόσταση από το χωριό τους, ανοίγοντας ένα λάκκο με διάμετρο 13 μέτρα και βάθος 4,5 μέτρα. Χρησιμοποιώντας στατιστικά στοιχεία για τους διάττοντες αστέρες που συλλέγουν οι τεχνητοί δορυφόροι και συνδυάζοντάς τα με ακουστικά δεδομένα που καταγράφουν τις προσκρούσεις μετεωριτών στην επιφάνεια της Γης, οι επιστήμονες προσδιόρισαν ότι φαινόμενα σαν της Τουνγκούσκα πρέπει να παρουσιάζονται μια φορά στα 200 χρόνια, έως μια φορά στα 1.000 χρόνια. Είναι προφανείς οι συνέπειες που θα είχε η πρόσκρουση ενός ουράνιου σώματος ανάλογου με αυτού της Τουνγκούσκα, όχι σε μια ακατοίκητη περιοχή, αλλά σε μια μεγάλη πόλη...

Η λίμνη Τσέκο. Μπορεί να εντοπιστεί μέσω των προγραμμάτων Google Earth και Microsoft Virtual Earth στις συντεταγμένες: 60 μ. 57' 50.40" βόρεια, 100 μ. 51' 36.01" ανατολικά

Το πρώτο ζήτημα που πρέπει να απαντηθεί είναι αν το 1908 έπεσε στη Σιβηρία ένας αστεροειδής ή ένας κομήτης. Το καταστροφικό αποτέλεσμα δεν αλλάζει, όμως επειδή οι κομήτες έχουν πολύ επιμήκεις τροχιές κινούνται με πολύ μεγαλύτερες ταχύτητες από τους αστεροειδείς και γι' αυτό ένας μικρός κομήτης μπορεί να έχει ίση κινητική ενέργεια με έναν πολύ μεγαλύτερο αστεροειδή. Επιπλέον, επειδή οι κομήτες συχνά δεν έχουν περιοδικότητα και εντοπίζονται όταν πια έχουν πλησιάσει στο εσωτερικό ηλιακό σύστημα δεν επιτρέπουν μεγάλα χρονικά περιθώρια αντίδρασης. Από την άλλη μεριά, η πιθανότητα ένας κομήτης να συναντηθεί με την τροχιά της Γης είναι πολύ μικρή. Δεν υπάρχουν επιβεβαιωμένες καταγραφές προσκρούσεων κομητών. Αν η Τουνγκούσκα οφείλεται σε κομήτη, τότε θα είναι μοναδική περίπτωση. Αν πάλι ήταν αστεροειδής αυτό που εξερράγη στον ουρανό της Σιβηρίας, τότε γιατί δε βρέθηκε κανένα κομμάτι του;

Απάντηση στο βυθό της λίμνης;

Οι τρεις Ιταλοί επιστήμονες ισχυρίζονται ότι εντόπισαν ακριβώς ένα τέτοιο κομμάτι. Βρίσκεται, λένε, στο βαθύτερο σημείο της λίμνης Τσέκο. Η ίδια η λίμνη σχηματίστηκε από ένα μικρό τμήμα του ουράνιου σώματος, που μετά την έκρηξη στην ατμόσφαιρα συνέχισε την πορεία του και άνοιξε έναν κρατήρα, ο οποίος διευρύνθηκε από το λιώσιμο του μόνιμα παγωμένου εδάφους και σχημάτισε τη μικρή λίμνη.

Η θεωρία για τη συσχέτιση της λίμνης Τσέκο και του περιστατικού της Τουνγκούσκα διατυπώθηκε για πρώτη φορά το 1960, από τον Σοβιετικό επιστήμονα Β. Α. Κοσελιόφ. Οταν οι Ιταλοί ερευνητές Λ. Γκασπερίνι, Ε. Μπονάτι και Τζ. Λόνγκο μελέτησαν τη δημοσίευση του Κοσελιόφ αποφάσισαν να εφαρμόσουν παλαιολιμνολογικές τεχνικές στη λίμνη Τσέκο για να βρουν τον μετεωρίτη. Με τη βοήθεια και άλλων συναδέλφων τους κατέγραψαν τη μορφή του βυθού της λίμνης, την πυκνότητα των ιζημάτων στο βυθό της σε πάχος 3-4 μέτρων, τις απειροελάχιστες διακυμάνσεις της βαρύτητας και του μαγνητικού πεδίου πάνω από τη λίμνη.

Η λίμνη Τσέκο βρέθηκε να έχει περισσότερα ιζήματα απ' ό,τι θα περίμενε κανείς αν είχε δημιουργηθεί το 1908. Ωστόσο, το κωνικό της σχήμα έπρεπε να είχε χαθεί από την κατακάθηση των ιζημάτων εφόσον ήταν παλιά λίμνη. Αν και οι χάρτες της Σιβηρίας επί τσαρικής εποχής δεν είναι πολύ αξιόπιστοι, σε ένα στρατιωτικό χάρτη που διασώθηκε δεν εμφανίζεται η λίμνη Τσέκο. Επιπλέον, η μελέτη στο εργαστήριο έδειξε ότι το συνηθισμένο ομοιόμορφο ιζηματογενές στρώμα στο βυθό είχε πάχος μόλις ένα μέτρο, ενώ το υπόλοιπο ήταν τελείως χαοτικό και δεν περιείχε ίχνος απολιθωμάτων υδρόβιων ζώων, ενώ αντίθετα περιείχε υπερβολικά πολλή γύρη. Στο βυθό της λίμνης ανιχνεύτηκαν επίσης προεξοχές που μπορεί να είναι υπολείμματα κορμών δέντρων. Επιπλέον, μερικά μέτρα κάτω από το βαθύτερο σημείο της λίμνης εντοπίστηκε ένα ιδιαίτερα πυκνό αντικείμενο μεγέθους ενός μέτρου, το οποίο συνοδεύεται από μαγνητική ανωμαλία. Ισως η φετινή γεώτρηση ακριβώς στο σημείο αυτό να λύσει οριστικά το μυστήριο της Τουνγκούσκα.

Επιμέλεια:Σταύρος ΞΕΝΙΚΟΥΔΑΚΗΣ
Πηγή: «Scientific American»